آفرینش از راه کلام

انسان بی خبر از نفوذ کلام، همواره از زمان عقب است.»تقریباً همه اندیشمندان و پژوهشگران نوین روانشناسی اعتقاد دارند: «کلمه به جسم تبدیل می شود.» انسان با گفتن درباره خوشبختی و عشق آنها را می آفریند و با گفت وگو درباره بدبختی و مریضی نیز همین آفرینش را انجام می دهد، حتی از قدیم بسیار شنیده ایم: «نفوس بد نزن!» یا «نفوس خوب بزن» کلاً هر آنچه به گفتار درآید، به رفتار در می آید و هر آنچه برزبان آورید متجلی می شود. خصوصاً با تهیه فهرستی از خواسته ها و تجسم آنها از طریق تصاویر، موهبت خویش را در حیطه ای نامرئی می آفریند و با کلام مثبت خویش درباره آنها آفرینش را تکمیل می کنید و همه را به عرصه عینی حیات می کشانید.