امام علی و پیشگویی نابودی اسرائیل
در روایات متعددی ، موضوع تسلط یهود بر سرزمینهای اسلامی و حوادث پس از آن پیشگویی شده است که در اینجا به مناسبت حوادث جاری در منطقه به دو مورد از آنها اشاره میکنیم:
در روایتی که از امیرمؤمنان(ع) نقل شده است در این زمینه چنین آمده است:
یهود برای تشکیل دولت خود در فلسطین، از غرب [ به منطقه عربی خاور میانه] خواهند آمد.
عرضه داشتند: یا اباالحسن! پس عربها در آن موقع کجا خواهند بود؟
فرمود: در آن زمان عربها نیروهایشان از هم پاشیده و ارتباط آنها از هم گسیخته، و متّحد و هماهنگ نیستند.
از آن حضرت سؤال شد: آیا این بلا و گرفتاری طولانی خواهد بود؟
فرمود: نه، تا زمانی که عربها زمام امور خودشان را از نفوذ دیگران رها ساخته و تصمیمهای جدّی آنان دوباره تجدید شود آنگاه سرزمین فلسطین به دست آنها فتح خواهد شد، و عربها پیروز و متّحد خواهند گردید، ونیروهای کمکی از [طریق] سرزمین عراق به آنان خواهد رسید که بر روی پرچمهایشان نوشته شده است: «القوّة»1. عربها و سایر مسلمانان همگی مشترکاً برای نجات فلسطین قیام خواهند کرد [و با یهودیان خواهند جنگید] و چه جنگ بسیار سختی که در وقت مقابله با یکدیگر در بخش عظیمی از دریا روی خواهد داد که در اثر آن مردمان در خون شناور شده و افراد مجروح بر روی اجساد کشتهها عبور کنند.
آنگاه فرمود:
و عربها سه بار با یهود میجنگند، و در مرحلة چهارم که خداوند ثبات قدم و ایمان و صداقت آنها را دانست همای پیروزی بر سرشان سایه میافکند.
بعد از آن فرمود:
به خدای بزرگ سوگند که یهودیان مانند گوسفند کشته میشوند تا جایی که حتّی یک نفر یهودی هم در فلسطین باقی نخواهد ماند.2
آن حضرت در روایتی دیگر که «عباید اسدی» آن را نقل کرده است، میفرماید:
من در آینده در مصر منبری روشنیبخش بنیان خواهم نمود ...، و یهود و نصاری را از سرزمین های عرب بیرون خواهم راند، و عرب را با این عصای خود [به طرف حق] سوق خواهم داد.
عبایه میگوید: من عرض کردم: یا امیر المؤمنین! گویی شما خبر میدهید که بعد از مردن بار دیگر زنده میشوید و این کارها را انجام میدهید!
فرمود:
هیهات ای عبایه ! مقصود من از این سخنان آن گونه که تو خیال کردی نیست؛ مردی از دودمان من اینها را انجام خواهد داد.3
با امید به آنکه به زودی با ظهور امام مهدی(ع) شاهد نابودی صهیونیسم متجاوز و آزادی کامل سرزمین فلسطین و قدس شریف باشیم.
1 .ظاهرا اشاره به آیه «و أعدّوا لهم ما استطعتم من قوّه» (سورة انفال(8)، آیة 60) باشد.
2. عقائد الامامیه، ج1 ، ص270؛ به نقل از هاشمی شهیدی، سیداسداله، ظهور حضرت مهدی(ع) از دیدگاه اسلام و مذاهب و ملل جهان، ص .
3. بحارالانوار، ج53، ص59؛ معانی الاخبار، ص407؛ به نقل از همان، ص .
ابوتراب به معنای پدر خاک، دمساز خاک یا پدر و رئیس خاکیان است و این لقب از محبوبترین القاب در نزد امام علی علیهالسلام و یکی از زیباترین القاب آن حضرت به شمار میآید.
نخستین کسی که
به کنیه (ابوتراب) نامیده شد، علی بن ابی طالب رضیالله عنه است، این کنیه را
رسول خدا صلیالله علیه و آله و سلم به او داد آن گاه که دید او بر روی زمین
خوابیده و خاک بر پهلوی او نشسته است، از روی لطف و مهربانی به او فرمود: برخیز ای
ابوتراب.
و این محبوبترین
القاب او به شمار میرفت و از آن پس به برکت نفس محمدی این کرامتی برای او شد،
زیرا خاک خبرهای گذشته و آینده تا روز قیامت را برای او باز میگفت.
از رسول خدا
(ص) نقل شده که فرمودهاند: چون روز قیامت شود و شخص کافر پاداش و نزدیکی و کرامتی
را که خدای متعال برای شیعیان علی(ع) آماده شده را ببیند، گوید "ای کاش من
ترابی بودم"، یعنی کاش از شیعیان علی (ابوتراب) بودم.
علامه مجلسی
رحمهالله در بیان این جمله گوید: ممکن است ذکر آیه در اینجا برای بیان علت دیگری
در نامگذاری آن حضرت به ابوتراب باشد، زیرا شیعیان او به جهت تذلل بیش از اندازه
و تسلیم بودن در برابر فرمانهای حضرتش تراب نامیده شدهاند، چنان که در آیه کریمه
آمده و چون آن حضرت صاحب و پیشوا و زمامدار آنهاست، ابوتراب نام گرفته است.
در این که
پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم در چه زمانی این لقب مبارک را به امیرالمؤمنین
علیه السلام داده است، روایات متفاوتی نقل شده است. برخی از آنها حاکی از آن است
که این لقب در جمادی الأول یا جمادی الثانی سال دوم هجرت در غزوۀ العشیره به آن
حضرت داده شده است. در برخی دیگر آمده است که در یومالتآخی، یعنی روزی که پیامبر
اسلام بین همۀ مسلمان عقد برادری بست و از بین تمام مردم علی را برای خود برگزید،
به او داده شده است.
البته این
روایات هیچ تعارضی باهم ندارند، چرا که ممکن است پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله
وسلم در موارد متعدد بارها و بارها آن را تکرار کرده باشد.
منابع:
الغدیر –
علامه أمینی - ج ۶ - ص
۳۳۷ – ۳۳۸،
علل الشرائع -
الشیخ الصدوق - ج ۱ - ص
۱۵۶ ،
بحارالأنوار
- علامة مجلسی - ج ۳۵ - ص
۵۱ .
منبع: ایسنا
رزمندگان در دوران دفاع مقدس در کسب علم و دانش کوشا بودند و کلاسهای درس حتی درون سنگرها برپا میشد.
هر بار که صفحات هشت سال دوران دفاع مقدس را ورق میزنیم، بر دلاورمردی و رشادت رزمندگان ایران اسلامی میبالیم؛ آنان که رفتند تا ایران اسلامی بماند و آنان که ماندند تا چراغ این راه همچنان روشن بماند.
تصاویر زیر در موزه آموزش و پرورش اصفهان با عنوان امتحان دادن و درس خواندن رزمندگان، در معرض تماشای علاقهمندان قرار دارد.
برگرفته از سایت تهران پرس